امروز به شهر زیبای مود از توابع سربیشه در خراسان جنوبی سفر می‌کنیم و با کرکی‌بافی یا برک‌بافی که یکی از صنایع‌دستی است و نامش شهرت جهانی دارد آشنا می‌شویم.
امین صادق‌پور - امروز به شهر زیبای مود از توابع سربیشه در خراسان جنوبی سفر می‌کنیم و با کرکی‌بافی یا برک‌بافی که یکی از صنایع‌دستی است و نامش شهرت جهانی دارد آشنا می‌شویم.
به دلیل اینکه ماده‌ی اولیه‌ی بافت این پارچه‌ی پرکاربرد در شهر مود کرک بز است، مردم شهر مود به این تولیدات پرزحمت در فرهنگ عامیانه‌شان کرکی‌بافی می‌گویند اما نام اصلی آن برک‌بافی است زیرا در دیگر شهرهای استان خراسان‌جنوبی مانند بشرویه و نهبندان، پارچه‌هایی با پشم‌‌شتر نیز بافته می‌شود که به آن برک‌بافی می‌گویند.
از نام‌های مشهور این پارچه در شهرستان سربیشه می‌توان به (کورگی یا کورگین) اشاره کرد.
چادر زنانه، مندیل، پاتابه (پاپیچ)، کمرپیچ (شال کمر)، بافت لباس‌های زمستانی که گرم و ضخیم باشد از تولیدات پارچه‌های کرکی است.
رنگ‌هایی که معمولا برای بافت این پارچه‌ی بسیار نرم و لطیف استفاده می‌شود قهوه‌ای، سیاه، سفید، خاکستری و شیری است.
رنگ سفید پارچه‌ی کرکی بسیار کمیاب است و البته مرغوب‌تر و گران‌تر از سایر رنگ‌های دیگر نیز هست.
تولید کرک در شهر مود اکنون در همه‌ی مراحل از جمله فراوری مواد اولیه، ریسندگی و بافت پارچه به صورت سنتی و دستی است و از دستگاه مکانیزه استفاده نمی‌شود.
برای ساخت و تهیه‌ی پارچه‌های کرکی، باید اقدامات اولیه از جمله موکشی و جداسازی الیاف کرک از موی چیده‌شده‌ی بز، شانه‌زنی و یکدست کردن الیاف، ریسیدن کرک و تهیه‌ی نخ انجام بگیرد و بر اساس طرح و رنگ پارچه، نخ‌های موردنیاز کلاف و برای چله‌کشی یا بافت تبدیل به گرونه یا قرقره شوند.
پارچه‌های کورگی در شهر مود و روستاهای تابع، بیشتر ساده‌باف، کج‌راه (چپرباف) و جناغی هستند.
فراوری نهایی و منحصربه‌فرد پارچه‌های کرکی در شهر مود با استفاده از محلول تخم‌مرغ و آب ولرم یا محلول مغز سر گوسفند با آب ولرم و مالیدن با دست یا پا برای آهار دادن و از بین بردن پرزهای اضافی و مخملی کردن پارچه‌های تولیدی از دیگر ویژگی‌های پارچه‌های کرکی در شهر مود است.
برخی پارچه‌های کرکی دارای تار و پود کاملا یک‌رنگ هستند به گونه‌ای که پس از بافت، پارچه‌ای یکدست و یک‌رنگ تولید می‌شود که سبب زیبایی آن نیز می‌شود.
مهارت کرکی‌بافی شهر زیبای مود در نهم آذرماه سال ۱۴۰۰ با شماره‌ی ۲۴۸۷ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.